تعریف هنر معماری | همه چیز درباره هنر معماری!

این حقیقت که معماری هنر است، اهمیت زیادی دارد چون دیدگاه های متمایز گوناگونی در این باره وجود دارند و تا اندازه بالایی سلیقه انسان، این  مورد را اقامه می نماید.

متخصصین زیادی “معماری” را تخصصی می دانند که از دو وجه هنر و دانش تشکیل شده است.

اما اگر فراتر از دست آوردهای معماری بیاندیشیم و از بالا به آثار  معماری نگاه کنیم و یا نگاهی بیطرفانه نسبت به هنر معماری و آثار معماری داشته باشیم به یک نتیجه شگفت انگیز دست خواهیم یافت.
نتیجه این است که وجه زیبایی و لذت در معماری بسیار ملموس تر و خودنما تر و قلو تر از وجه دانش و مهندسی آن می باشد. بنا براین ما می توانیم معماری را “هنر” بنامیم و آثار معماری را، آثار هنری در نظر بگیریم.

معماری چیست؟ سوالی ابتدایی و در عین حال چالش‌برانگیز که معمولاً در یک برهه برای بیشتر معماران و علاقه‌مندان به معماری پیش می‌آید.

در تعریف هنر معماری باید گفت ، رشته ای بینارشته ای است که درآن ، دانش ریاضیات به خصوص هندسه بسیار مهم است. مباحث انرژی پایدار، طراحی سازه از جمله زمینه هایی هستند که در معماری مهم هستند و بدون آنها هنر معماری شکل نخواهد گرفت. اما هنر معماری تمام آنچه با روح و معنویت انسان در ارتباط است را نیز در خود دارد. هدف معماری جز تعالی و جلای روح نبوده و نیست.
دقت کرده اید که داخل کلیسا، مسجد، حمام های قدیمی، خانه های قدیمی احساس بسیار خوب و متفاوتی دارید؟ این دقیقا از بعد هنری هنر معماری نشات می گیرد.

در کل ، به تعداد معماران یا افرادی که در مورد عملکرد معماری اظهار نظر می کنند، از معماری تعاریف وجود دارد. در حالی که برخی از آن به عنوان هنر استقبال می کنند، برخی دیگر از مسئولیت اجتماعی اصلی معماری به عنوان قطعی ترین ویژگی آن دفاع می کنند.

نگرش هنری به معماری موجب شده که زمینه‌ای برای بیان خلاقانه در اختیار داشت. هنرمندان واقعیت‌ها را به آثار انتزاعی در قالب‌های مختلف بدل می‌کنند. در حالی که کار معماران تبدیل ایده‌های انتزاعی به واقعیت است. همه با معماری تعامل دارند. معماری علی‌رغم تمام محدودیت‌های مهندسی، ایمنی، عملکردی، آب‌و‌هوایی و اقتصادی، موجب تحریک حواس انسان با طرح‌هایی می‌شود که در فضایی انتزاعی ایجاد گردیده‌اند.

نگرش علمی به پدیده معماری باعث پوشش دادن نیازهای عملکردی شده و محیطی راحت تر را فراهم می‌کند.
روش های علمی که در سطوح مختلف در زمینه معماری توسط معماران به کار می رود، می‌تواند شامل شناخت زمینه‌ از منظرهای مختلف زیست محیطی، تاریخی، سبک شناسی و… بوده و یا تعیین و تنظیم برنامه‌های مورد نیاز در خصوص فضاهای داخلی، سازه، تاسیسات، سیستم‌های مختلف امنیتی و مثال‌های فراوانی از این دست باشد

معماری مهم است . زیرا معماری شکل‌دهنده محیط فیزیکی است که بشر در آن زندگی می‌کند .

همانطور که می دانید آثار تاریخی و معماری و باستان شناسی بیانگر بخش عظیمی از تاریخ و تمدن آن شهر یا کشور است . برای مثال میدان نقش جهان نمونه ای از شاهکار معماری که هویت و شکوه آن دوران را در خود ثبت کرده .
تمام آنچه در تاریخ معماری اتفاق افتاده است منجر به متعالی شدن هنر معماری شده است….

 به بیان ساده‌تر معماری هم‌چون آیینه‌ای است که واقعیت های جوامع را منعکس کرده و می‌توان تاریخ، محیط، طبیعت و سرانجام جهان را در آن دید…

متاسفانه بسیاری از معماران از جنبه زیبایی‌شناسی کار خود غافل شده و فقط به عملکرد آن اکتفا می‌کنند. این امر موجب می‌شود مرز محسوس بین معماری و مهندسی از بین برود. در هر صورت معماران یا با کار خود به خواسته‌های جامعه پاسخ می‌دهند و یا آن را شکل داده و دیکته می‌کنند. هر چند که پاسخ دادن به یک پدیده اجتماعی مطلوب‌تر از دیکته کردن موضوع مشخصی به جامعه است.

معماری از دیدگاه زیبایی شناسی هم تراز با دیگر هنر های زیبا همچون موسیقی،مجسمه سازی و پیکرتراشی،ادبیات،تئاتر و هنرهای نمایشی،سینما، می باشد که البته هنر معماری آنچنان انعکاس زیبایی بر اساس نیازهای انسان را داراست که می تواند فلسفه عمیق تری نسبت به دیگر هنرهای زیبا داشته باشد.

 چه از منظر تئوریک و چه از چشم انداز تاریخی به آثار بزرگ معماری در جهان نگاه کنیم  باور پذیر است که معماری نه تنها که هنر بوده بلکه نوعی هنر زیبا به شمار می رود.

معماری هم علت است و هم معلول؛ هم اثر می‌گذارد و هم تاثیر می‌پذیرد؛ هم یک حرفه است و هم اشتیاقی بی پایان.
معماری موضوعی نیست که بتوان بصورت تک بعدی آن را بررسی و به سادگی تعریف کرد. برای رسیدن به پاسخی مناسب برای سوال “معماری چیست ؟” نیاز است که با جوانب مختلف موضوع و نگرش‌های متعددی که نسبت به معماری وجود دارد آشنا شد.